Σπουδή Νο 6 "Εσπερινός"

Τα δέντρα έπαιζαν τρίλιες
στο πρώτο μεσημέρι της άνοιξης.
Άπλωνε ο ήλιος τις σκέψεις του
απέναντι στη Βιβλιοθήκη
και θυμόσουν πόσα χρόνια ο χειμώνας
σκέπαζε τα σοκάκια και τα κλαδιά

Ο Μάρτης έφευγε βουβός
πατώντας στ' ακροδάχτυλα
χωρίς μια σταγόνα φως

Κατηφόρησες χαμογελαστή
εκεί που ο δρόμος πάντα σ' έβγαζε
δίπλα σ' αρχαία ονόματα
και περιστέρια που πετούν
αντίθετα στα σύννεφα

Σπουδή Νο 5 "Χτίσιμο"

Βρέχει απο το ξημέρωμα
ασταμάτητα, κοπιαστικά
στα φυλλά στη πόλη
στο μέτωπο

Ο Μαρτης δεν υπάρχει πια
διωγμένος, σιωπηλός
σαστίζει, κοιμάται
αγόγγυστα

Χτίζω στο τοπο αυτόν
με χέρια μαγκωμένα
στη λάσπη, την ερημιά
χωρίς φόβο

Όλο και βυθίζομαι, βαθιά
πιο βαθιά, πιο βαθιά
η λάσπη λιώνει
μα επιμένω

Φιλούν οι πέτρες σταυρωτά
τα όνειρα και ανεβαίνουν
με τα χέρια μας,
ανεβαίνουν

Μπροστά στη πόρτα
της αυγής, ζητούν
ό,τι τους μίλησα
ό,τι  τους έμαθα. ζητούν

Και ψάχνουν τον Μάρτη
που θα περάσει, μοιραίος
να χτίσει κι αυτός
ότι προστάξαν τα βιβλία μας 

Σπουδή Νο4 "Αναμονή"

Περιμένω ακόμα να φανείς

έρημη γυναίκα σκυφτή στο πλήθος

που χαιρετά το πλοίο καταμεσής της θάλασσας

Περιμένω να φανείς στην άδεια θέση

δίπλα μου, μα η παράσταση ξεκινά χωρίς εσένα

Στη παρέλαση περπάτησα διώκοντας του άφοβους

έδωσα χώρο στους περαστικούς

φύσηξα στο ακρογιάλι το φόρεμα σου

διψώντας για ήλιο και αλάτι.

Πολλοί με κοίταξαν περίεργα 

σαν σύννεφο

Σ' αγάπησα

σαν ρυάκι τις πρώτες μέρες του Απρίλη

και ύστερα μίλησα ξανά και ξανά

στο ακατοίκητο δωμάτιο για εσένα

χωρίς να περιμένω να φανείς

Σπουδή Νο2

Τρια μερόνυχτα έψαξα
μέσα στο σκοτάδι και τις άδειες λεωφόρους
μπροστά σε κλειστές πόρτες και μαγαζιά

Έφερνα κιβώτια γεμάτα
σκισμένες σελίδες
σκονισμένα ρούχα
απελπισμένα ονόματα

Άκουσα έναν ήχο
έκλεισα το φως

Η πόλη κρατούσε την ανάσα της
όλα πήραν ξανα την θέση τους

και σαν ρολόϊ η αναπνοή
χτυπούσε πάλι απο την αρχή

Επιμονή

Κάποιες μέρες είσαι μαζί του
κάποιες άλλες φέρνεις βόλτες
ζητώντας τσιγάρα απο τους περαστικούς

Ψάχνωντας, ψάχνωντας ποιό παιχνίδι
θα χτυπήσει τη πόρτα σου ξανά,
επιμένωντας
στη συνέχεια
στη αναμονή

Εδώ που ο χρόνος τελειώνει
εσύ βρήκες την αρχή
και ξετύλιξες το κουβάρι του
μια και καλή