Κοντσέρτο Νο1 2ο Μέρος

Νύχτες ονειρεύτηκες μ'ένα ισχνό φώς

Τον αέρα αμείλικτο να παγώνει τα κλαδιά

Αυτοκίνητα να περνούν ψύχραιμα όπως ένα οποιοδήποτε βράδυ

Μια μικρή γιορτή να έχει στηθεί στο απέναντι σπίτι.

Το φώς στο δωμάτιο χάνεται σαν αστραπή

Θυμάσαι;

Νύχτες ονειρεύτηκες δίπλα σε μεγάλους συνθέτες

Πλάι σε διψασμένους περαστικούς

Μα η σκιά του πιάνου σου σκεπάζει μόνο εσένα.

Δυό τέτοιες στιγμές να ζήσουμε ακόμα

Μια για μένα και μια για σένα.

Ύστερα να σβήσουν τα φώτα

να σιγήσει η πόλη 

και

η μικρή γιορτή ν' αφήσει τις φωνές της 

να γεμίσουν τη νύχτα

Νυχτερινό Έργο 3 Νο1

Πίσω απ' το σκοτεινό παράθυρο υπάρχει μια μελωδία

Πάνω στη μελωδία κυματίζει ένα μικρό όνειρο 

Δίπλα στις παγωμένες σταγόνες που κυλούν όπως ο χρόνος

αντίθετα στον αέρα, αγόγγυστα σαν παιδικά όνειρα

Τι και αν ηττηθήκαμε

Τι και αν ηττηθήκαμε. Όλα ίδια με πρίν.


Ένα μικρό λουλούδι φυτρώνει μέσα σου
τόσο τρυφερό που το απαλό αεράκι  το κυματίζει
σαν χαρτί πεσμένο στο δρόμο.

Τί και αν ηττηθήκαμε.

Να, είναι τώρα σαν να σε βλέπω

εδώ στην παλιά μας πλατεία, στην οδο Ζαρετσνόϊ
πάντα θα είναι άνοιξη

Όπως αμήχανα πέρασε το χέρι πάνω απο το μέτωπο μου

είδα καθαρά.

Εάν ησυχάσει η φύση κάποιο μεσημέρι
θ'ακούσεις πέρα απο το θρόισμα των φύλλων

να πάλλεται πάλι ο εαυτό σου,
ζωντανός και ακέραιος

έστω και για ένα εκατοστό του δευτερολέπτου

Νυχτερινό Έργο 2 Νο3

Μεγάλη ευθεία ο δρόμος σου
Σπίτια παλιά
ρόζ, πράσινα, μπλέ
Όπως οι αποχρώσεις των ματιών σου
Γεμάτος δέντρα λεπτά και γκρίζα. Χωρίς πολλά φύλλα
Ήσυχος τις κυριακές. Έρημος όταν περνάς εσύ
Πάει μακριά, πολύ μακριά αλλά ποτέ δεν τον έχεις περπατήσει ολόκληρο
Δεν χρειάστηκε

Γκρίζος, ήρεμος, χρωματιστός και ζωντανός
Πόσο γαλήνια τον διαβαίνεις

Κοιτώντας τον χωρίς πολλά λόγια
Έγινε δικός μου.

Νυχτερινο Έργο 2 Νο1

Το βράδυ σιωπηλό αγκαλιά με την πολύβουη πόλη
Tο πρόσωπο σου καθρέφτιζε στο τζάμι.
Τα μάτια σου καρφωμένα έξω από το σκοτεινό μπάρ.

Μια πασχαλιά βρέχει μαλακά τον δρόμο με μικρά μωβ στίγματα.
Χαμογέλασες κοιτώντας το πεζόδρομο μέσα απο το τζάμι.
Φάνηκε απλός και ζωντανός.

Ένα ζευγάρι περπατά στεφανωμένο απο τα φώτα των παραθύρων
Για να θυμίσει την βασική εκείνη αρχή: ο κόσμος αυτός ακόμα δονείται.