Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

Ελπίδα



Τι είναι αυτό που θα μας κρατήσει ενωμένους;
Να μην χαθούμε;

Ούτε η λεβεντιά
                            ούτε η περηφάνια.

Μόνο οι σκέψεις μας και οι περίπατοι.
Ανάμεσα στο κρύο,
                                 δίπλα στη βροχή,
                                                  μέσα στους περαστικούς.

Ακόμα αναπνέουμε τη μουσική το δράμα και την ευτυχία.
Παραπατάμε με τη σιγουριά του απελπισμένου.
Στο σκοτεινό δρόμο, μόνοι συνοδοί
                                      τα περιστέρια και οι άστεγοι

Τα σύννεφα πηχτά στο δρόμο μας. Οι σκιές των κτιρίων κοφτερές πάνω στην άσφαλτο

Ίσως η μεγαλύτερη ελπίδα μας να είναι αυτό ακριβώς.

Δεν υπάρχει καμία ηλιαχτίδα στο δρόμο μας.

                                                                                   13-03-12



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου